* سئوال: در بسیاری از سایت های سازمان ها و ارگان های دولتی خصوصی و…..یک قسمتی تحت عنوان اولویت های پژوهشی و تحقیقاتی داره.از آنجایی که من میدانم سایت های ارگان های شهرمان شاهرود این قسمت ها رو نداره؟از آنجایی که دانشجویان ارشد و دکترا پایان نامه و تز دکترا دارن میتونن به سایت های سازمان مورد نظر رفته و موضوعی برای پایان نامه های خود انتخاب کنن که به نظر من این امر میتونه کمک شایانی در جذب سرمایه بهروری و کمک های دیگری ……به سازمان های شهرمان کنه در صورت استفاده بهینه از اون پایان نامه ها؟؟؟؟؟؟. در جلساتی که به مسولین شهر برگزار میشه نسبت به راه اندازی این قسمت در سایت های سازمان خود تذکراتی داده شو( با تشکر سلیمانی( ابرسجی) دانشجو ارشد مدیریت بازرگانی دانشگاه باهنر کرمان)
* پاسخ: با سلام و تشکر از پیشنهاد بسیار ارزشمند جنابعالی. نکته ای که متذکر شدید کاملاً بجاست. در کشورهای پیشرفته یک ارتباط وثیقی و معنی داری بین محیط های علمی و دانشگاهی با سازمانها و نهادهای حکومتی و اجرایی وجود دارد و یکی از فلسفه های نگاشتن رساله فوق لیسانس و دکتری هم ضمن تمرین دانشجو در انجام یک کار پژوهشی و علمی، عبارتست از ارائه یک راه حل برای یک معضل و مسئله. متأسفانه در کشور ما دانشگاه نه به عنوان یک ضرورت، بلکه همانند یک عنصر زینتی وارد جامعه شده است. لذا یک فاصله زیادی بین دانشگاه و جامعه وجود دارد. دانشجویان فوق لیسانس و دکترا رساله هایی می نویسند که در آرشیو دانشگاهها خاک می خورد و مدیران جامعه نیز برای حل مسائل خود چندان نیازی به دانشگاه احساس نمی کنند و البته این رویکرد در رشته های علوم انسانی بسیار اسفناک تر از سایر شقوق علمی است. مثلاً در همین شاهرود خود ما، مسافت بین دانشگاه تا مرکز شهر چندان مسافتی نیست اما فاصله واقعی شاهرود و دانشگاه صنعتی یا سایر دانشگاههای شاهرود فوق العاده زیاد است. نه دانشگاه ورودی در مسائل شاهرود دارد و نه مدیران شاهود احساس نیازی به استفاد از دانشگاه درامور خو دارند.
اما با این حال نگاه جنابعالی، نگاه بسیار دقیقی است که باید راهکاری برای آن بیابیم که یکی از این روشها همانی است که شما ذکر کردید. اما بی تردید صرف اعلام پروژه های پژوهشی مورد نیاز دستگاهها در یک سایت کافی نیست. زیرا هیچ کار پژوهشی بدون بودجه و اعتبار قابل انجام نیست و هیچ محققی بدون دریافت حق الزحمه کار خود، مبادرت به انجام کار پژوهشی نمی کند. تا آنجا که من می دانم سازمانهای ما در سطح شهرستان از چنین امکانی برخوردار نیستند.
